آداب و رسوم خرید آینه شمعدان

آینه شمعدان  از اجزای اصی سفرهٔ عقد عروس  است، که در سالهای بعد از ازدواج سفرهٔ هفت سیننیز قرار داده می‌شود. این سنت  ریشه در ایران باستانو آیین زرتشتدارد.

در ایران باستان آیینه مظهر روشنایی است و شمعدانها دو طرف آیینه نماد سربازهایی هستند که از زندگی عروس و داماد پاسبانی می‌کنند. به اعتقاد پیشینیان و گذشتگان  آینهٔ بخت و دو شمعدان در دو سوی آینه به نشانهٔ روشنایی و آتش، دو عنصر بسیار مهم در فرهنگ ایرانیو زرتشتیهستند.

در سفره ی عقد آینه میبایست  در بالای سفره، روبه‌روی محل نشستن  عروس و داماد گذارده شود تا آنها یکدیگر را در آیئنه ببینند و دل‌هایشان نسبت به هم به مشابه صافی و زلالی آینه صاف و زلال باشد و شمعدان ها در دو طرف آینه قرار می‌گیرند.

 شمع‌های شمعدان ها حتما باید روشن باشد که نمایانگر روشنایی و گرمی پیوند عقد و ازدواج بین عروس و داماد است.  جنس شمعدان با قاب آینه یکی میباشد و معمولاً از نقره، برنز یا بلورین است. شمع‌ها در دو طرف آینه  و روی شمعدان ها بدین معنا تفسیر میشود :

شمعهای روشن ، یکی برای عروس و دیگری برای داماد به نشانهٔ روشنایی و همراهی هم در زندگی جدید.

  طبق سنن زرتشتی داماد باید ورود عروس به مجلس را در درون آینه ببیند.یعنی بدین شیوه  که هنگامیکه عروس به اتاق وارد می‌شود، با پرده‌ای صورت خود را پوشانده‌است. وقتی که در کنار داماد می‌نشیند، این پرده را از صورت خود بر می‌دارد و نخستین چیزی که داماد در آینه می‌بیند، باید بازتاب چهرهٔ همسر آینده‌اش باشد.

امروزه هنوز بسیاری از سنت‌های دیرین عروسی ایرانیهمچنان پابرجا مانده‌است و هرچند که تشریفاتی باشند، اما همواره انجام می‌شوند همهٔ عروس‌ها اگر دیگر اقلام سفره ی عقد را نداشته باشند، بدون شک آینه و شمعدان را خواهند داشت.

امروزه شمعی که در سفره عقد می‌گذارند را گاهی بعد از خواندن خطبه عقد ، گفتن بله توسط عروس و دریافت هدایای مهمانان خاموش می‌کنند.  این کار توسط عروس و داماد با کفش عروس و یا با گلبرگی انجام می‌شود. احتمالاً در آیین زرتشتی چنین رسمی نباشد چون زرتشتیان چنین کاری را بی احترامی به آتش می‌دانند.