جوان ارمنى، در انتخاب همسر کاملاً آزاد است. در روزهاى عيد، جشن يا در کليسا دختر را مى‌بيند و مى‌پسندد. اگر دختر هم مايل به ازدواج بود، بلافاصله پدر و مادر دختر و پسر در جريان قرار مى‌گيرند. کم‌تر پدر و مادر ارمنى با انتخاب فرزندشان مخالفت مىکنند. پس از اين مقدمات، پدر و مادر عروس و داماد، در خانهٔ عروس حاضر مى‌شوند و حلقه و انگشترى نامزدى رد و بدل مى‌گردد. چانه‌زدن دربارهٔ مهريه، شيربها، آيينه و چراغ و لباس‌هاى متعدد و... اصولاً مطرح نيست.
پس از انجام مراسم نامزدى که مدت آن ۶ماه است، مراسم عقد انجام مى‌شود. بدين‌ترتيب که در شب عروسى، داماد به خانهٔ عروس مى‌رود و عروس را همراه افراد خانواده به کليسا مى‌برد. در کليسا، دختر و پسر در برابر محراب مى‌ايستند. آنگاه کشيش مأمور خطبه عقد از پشت پردهٔ محراب بيرون مى‌آيد. در اين هنگام همهٔ چراغ‌ها و چهل‌چراغ‌هاى کليسا روشن است و دود معطر کُندُر فضا را عطرآگين مى‌سازد.
هنگام جارى کردن صيغهٔ عقد، عروس و داماد در برابر کشيش در کنار هم زانو مى‌زنند و بچه‌هاى کوچک که همگى لباس‌هاى سفيد بر تن دارند، در جلوى عروس و داماد صف مى‌کشند. در وقت خواندن صيغهٔ عقد، سکونت کامل برقرار است و کشيش قدرى جلوتر مى‌آيد؛ صليبى از جيب خود بيرون مى‌آورد و روى سر عروس مى‌گذارد و شروع به خواندن دعا مى‌کند. پس از اين که دعا به پايان رسيد، اين بار صليب را روى سر داماد مى‌گذارد و به دعا خواندن مى‌پردازد. با پايان يافتن دعا، از عروس مى‌پرسد : آيا با اين ازدواج موافقى، و حاضرى در خوشى و سختى شريک او باشي؟ عروس جواب مى‌دهد : بله. آنگاه کشيش رو به داماد کرده، سئوال را تکرار مى‌کند و پس از شنيدن پاسخ مثبت، به دستور او، داماد انگشترى به دست عروس مى‌کند و عروس هم متقابلاً انگشت داماد را با انگشترى زينت مى‌دهد. آنگاه کشيش از هر دو نفر قول مى‌گيرد که تا آخر عمر نسبت به يکديگر وفادار باشند. آن‌ها هم قول مى‌دهند و در برابر کشيش يکديگر را مى‌بوسند. اکنون مهمانان در خانه يا باشگاه در انتظار هستند و عروس و داماد نيز پس از ثبت ازدواج در دفتر رسمى وارد مجلس مى‌شوند و با ورودشان، مدعوين به صرف شام و شراب مى‌پردازند. چون مراسم عروسى پايان يابد، زوج جوان لباس‌هاى خود را بسيار گرامى مى‌دارند و در سفر واپسين مرگ همين لباس‌ها را بر آن‌ها مى‌پوشانند.